آی انار انار......
تنها یادگاری که از او بر جای مانده است قاب عکسی است و نوار کاستی که چند دقیقه ای از صدایش بر روی آن ضبط شده است. قسمت عمده این مطلب ضبط شده به خواندن ترانه ای اختصاص دارد که او با سوز دل آن را زمزمه میکند:
آی انار انار نار دون دونه دنیا همیشه اینجور نمیمونه
هر کس که بگی دلبری داره با دلبر خود عالمی داره
اما دل مو همیشه تنها تنهایی مو یه ماتمی داره ..........
آری چه راست گفتی دنیا آنجور نماند. جمعی از دوستانت با تو همسفر شدند و آنها که ماندند قلیلی سلامت نفس خود را حفظ کردند و غالبا منزوی شدند و در این آشفته بازار خون میخورند و کثیری هم غرق در دنیا و ظواهر آن شدند و ریاکارانه ژست روشنفکری برای توجیه اعمالشان گرفتند و گمشده های آنها از خرمشهر و شلمچه و دوکوهه به باکو و آنتالیا و پاتایا تغییر کرد.
اما تو تنها نماندی و دلبرت را یافتی و چه نیکو دلبری. هرچند که شش ماهه بودم که جشن یافتن او را برپا کردند اما امروز پس از ۲۹ سال تبریک من نثارت باد. همیشه به تو افتخار میکنم و در اعماق قلبم جا خواهی داشت .
تقدیم به روح بلند عموی عزیزم شهید حسین رنجبر زفره.
سلام
اگه تو هم عشق رو میشناسی و دوستش داری به وبلاگ من بیا
اگرهم نیستی اشکال نداره،بازم بیا.اینجا جای همه است!
حتما نظر بده
سلام دوست من.ممنون که به وبلاگ من اومدی.مطالبت جالب بود.مخصوصا اون مطلبی که درباره مهمان بودنمان بود.
باز هم بیا.