حرفهای خودمانی

سلام بر دوستان عزیز

حرفهای خودمانی

سلام بر دوستان عزیز

آرام اما لایق

آرام اما لایق


دوستانی که مرا میشناسند میدانند که خیلی حرفه ای فوتبال را دنبال نمیکنم. طرفدار هیچ تیمی هم نیستم. راستش را بخواهید حوصله ام نمیکشد که فوتبال را تا آخر دنبال کنم مگر بازیهای حساس تیم ملی یا جام جهانی . اما معمولا نود را میبینم و وقایع هفته را دنبال میکنم. دیشب اتفاقی وقتی تلویزیون را روشن کردم بازی ذوب آهن در مقابل الهلال در حال پخش بود. در چند سال اخیر تیم ذوب آهن کاملا ثابت کرده که یک تیم تمام عیار و قوی است. در ابتدای مسابقه دیشب ذوب آهن با حملات سنگین حریف روبرو شد که البته با توجه به بازی حریف در خانه خود، طبیعی بود. نکته اینجاست که هرچند حریف موقعیتهای خطرناکی داشت، اما ذوب آهن توانست بطور منطقی دفاع خود را مدیریت کند و در ضد حملات هم به حریف نشان دهد که دست و پا بسته عمل نمیکند و هر لحظه میتواند برای حریف خطر ساز باشد. نیمه اول بدون گل پایان یافت که این برای عربها خیلی سنگین بود چون ذوب آهن تقریبا تا نیمه راه رفته بود. از این جهت بود که در نیمه دوم الهلال طوفانی آغاز کرد اما بازهم با هوشیاری و درایت بچه ها دروازه ما باز نشد تا اینکه بر روی یک ضد حمله زیبا و بر طبق قانونی که میگوید تیمی که گل نزند گل میخورد، ذوب آهن توانست یک گل فوق ارزشمند را به زیبایی وارد دروازه الهلال کند. حال الهلال با توجه به برتری یک بر صفر ذوب آهن در فولادشهر، برای رسیدن به فینال میبایست ۳ گل بزند که تقریبا محال بود. الهلالی ها روحیه خود را باخته بودند و ذوبی ها کاملا با روحیه و مسلط بازی را اداره میکردند. یکی از بازیکنان الهلال با یک حرکت غیر ورزشی ناشیانه که کاملا مشخص بود بخاطر بار روانی که روی او بود مرتکب شد، اخراج شد و از این به بعد شیرازه الهلال پاشید و در نهایت ذوب آهن با شایستگی فینالیست جام قهرمانی باشگاههای آسیا شد. چیزی که بوضوح مشخص بود این که بازیکنان نه چندان مشهور و ستاره دار ذوب آهن با درایت و هوشیاری یک مربی فهیم و لایق به نام منصور ابراهیم زاده، توانستند این افتخار را برای میهنمان رقم بزنند. این ثابت میکند که در مقابل کسانی که از پول بیت المال و از جیب مردم بلند آوازه شده اند و همیشه هم طلبکارند و ادعاشان هم سر به فلک میکشد و تیم ملی را در رساندن به جام جهانی ناکام کردند، هستند مربیان لایق و متینی که با کاردانی و لیاقت و نه با بچه پررو بازی در آوردن، میتوانند افتخار آفرین باشند. متاسفم که امروز، تیم ملی ما چه از نظر کادر فدراسیون و چه مربیان، در سطح تاسف باری قرار گرفته است و امیدی در جام ملتهای آسیا به این تیم ندارم. آنشاء الله مانند تیم سبز  ذوب آهن در عرصه فوتبال، ما در عرصه های دیگر سبز سبز باشیم.